محرم

محرم هم تمام می شود..

به خانه هایمان میرویم و
مهیا میشویم برای همه انچه که بوده ایم.  

حسین را هم درون پستو ها پنهان می کنم تا سال دیگر .
چون علم و کتل ونخل و زنجیرها.
اکبر و اصغر و قاسم و عباس را هم!
عباس را نه!
به کارم می اید .
برای قسم خوردن هنگام دروغ.
برای گاه خطر  .
زمانی که می خواهم سر دیگری کلاه بگذارم وشاهدی می خواهم.

به حضرت عباس ...

فردا صبح هم کرکره مغازه را بالا بدهم.
دربنگاه را بازمی کنم و یک لای را چهار لا حساب می کنم.
کلاه  را آماده می کنم برای اینکه دوباره تا خرخره سر مردم بگذارم.
آنچه را این روز ها خرج نذرکردم.
خرج شربت چای مرغ وبرنج
به یک باره جبران کنم .
می روم و حسین و دردهایش را به حال خود بگذارم.